مجموعه‌ی یازده داستان کوتاه
«سارای همه» مجموعه‌ای است از یازده داستان کوتاه. کتاب از داستانی به نام هاله شروع می‌شود. با داستان‌های هیولا، آرش، مونتاژ، سفید، تلویزیون، زیبا، بازی، تاریک روشن و ممنوع ادامه می‌یابد و با داستانی هم‌نام کتاب یعنی سارای همه پایان می‌یابد. ماجرای هر کدام از داستان‌ها از دیگر قصه‌ها جداست؛ هرچند برخی از اسامی در داستان‌های مختلف تکرار می‌شوند. فضای اصلی کتاب را موضوعات اجتماعی شکل داده است اما داستان‌ها گاهی عناصری خیال‌انگیز هم به‌خود می‌گیرند و نوعی کیفیت سوررئال می‌یابند. این شکل‌بندی به‌همراه نثر گیرای فرشته احمدی، مجموعه‌داستان سارای همه را به اثری شنیدنی و جذاب بدل کرده است.
پیش از این گردش اطلاعات به سختی انجام می‌شد، در اختیار و کنترل گروه‌های خاص و به نسبت کوچک بود، اما با ورود اینترنت این روند تغییر کرد و امروزه هر فردی با یک کامپیوتر و یا حتی گوشی تلفن همراه، می‌تواند به اطلاعات مورد نیاز با اتصال به اینترنت دسترسی داشته باشد. در کنار دسترسی آسان به اطلاعات، اینترنت باقی امورات زندگی روزمره از جمله ارتباطات، خرید، کار و حتی تحصیل را دگرگون کرده است.
نویسنده هر متن را نوعی پرتاب می‌داند؛ پرتابی که نتیجه‌اش قابل پیش‌بینی نیست. به این منظور که نویسنده، نمی‌تواند سرنوشت اثرش را از پیش تعیین کند و تنها می‌تواند ایده‌ها و تفکراتش را به اذهان مخاطبان پرتاب کند. با این تفاصیل و به‌زعم مؤلف، «پرتاب‌های فلسفه» نه‌تنها پرتاب خودِ فلسفه به میانه‌ی زمانه و تمام زمان‌ها، بلکه پرتاب‌هایی است که به دست فلسفه صورت پذیرفته است. این نه نویسنده، بلکه فلسفه است که پرتاب می‌کند؛ نه‌تنها متن را، که حتی خودِ نویسنده را. محمدمهدی اردبیلی در این اثر مجموعه‌ای از یادداشت‌ها کوتاه و تأمل برانگیز را از حوزه‌های گوناگون گردآورده و با دید فلسفی به آن‌ها نگریسته است. یادداشت‌های او گاه می‌توانند دید تازه‌ای از موضوع مورد بحث به مخاطب دهند و گاه سررشته‌ای از افکار را به دست شنونده بدهند که خود منجر به تفکر دوچندان شوند.
داریا رمان «داستان اضطراب من» را پس از ابتلا به سرطان و رویارویی با شیمی‌درمانی و عوارض آن نوشته است. داستان برگرفته از زندگی شخصی و تجربه‌های نویسنده است، اما در قالب رمانی جذاب روایت شده است. داستان به صورت اول شخص از زبان زنی میان‌سال به نام «لئا» که درگیر سرطان است روایت می‌شود. او که پس از آگاهی از ابتلایش به سرطان، زندگی خود را دگرگون شده می‌بیند، از ترس‌ها، ناکامی‌ها، عاشقی‌ها و سرخوردگی‌ها و از همه مهم‌تر داستان اضطراب ناشی از مواجهه با سرطان را در داستانش بازتاب داده است.
.
امروزه بر کسی پوشیده نیست که وعده‌ی آن آرمان‌شهر، راه به کدام سو برده است. ماساجی ایشیکاوا و خانواده‌اش هم پس از پا گذاشتن به خاک آن سرزمین موعود، چندان طول نکشید تا دریابند خود را اسیر چه جهنمی کرده‌اند. شهروندان کره‌ی شمالی، خود در حداقل رفاه زندگی می‌کنند و کمترین حقوقی ندارند. اما راوی رودخانه‌ی تباهی و خانواده‌اش که به‌عنوان مهاجر در کره‌ی شمالی پذیرفته شده بودند، از همان رفاه حداقلی هم محروم بودند و پست‌ترین و دشوارترین نوع زندگی را تجربه می‌کنند. این حیات کُشنده، سال‌های سال ادامه یافت و ایشیکاوا هرقدر بزرگ‌تر شد، کوله‌بار رنج‌هایش سنگین‌تر شد. او شرح کاملی از جنبه‌های مختلف زندگی خفت‌بارش در کره‌ی شمالی را در رودخانه‌ی تباهی رپایت کرده است و خاطراتی را یادآوری می‌کند که گاه به‌قدری تأثرآور و دردناک هستند که تصور چنین روزگار ناهمواری هم دشوار است. همه‌ی این‌ها او را به نقطه‌ای می‌رساند که راهی جز فرار از کره‌ی شمالی پیش روی خود نمی‌بیند و سرانجام سال 1996 از آن زندان بزرگ می‌گریزد.
املاک رابینسون مجموعه‌ی ده داستان کوتاه است. این داستان‌ها عبارتند از: نجات‌یافته، دوباره نگاه کردن، سفر، زمستان‌کش، همه‌ی آن‌ها، کاشف از فاصله‌ی دور، دومی، شاهد اشیای خاموش، متر و املاک رابینسون. نویسنده برای روایت داستانش خود را محدود نمی‌کند، گاهی به جای اسامی انسانی برای شخصیت‌های داستانش از نام حیوانات مانند خرس، کرگدن، کرم، خرگوش و … استفاده می‌کند. گاهی داستان از نامه‌ی یک مامور به رییس‌اش روایت می‌شود و یک متر سوژه‌ی داستان می‌شود.
کتاب «پاتریسیا» از سه تک‌گویی تشکیل می‌شود. روایت اول و سوم کتاب خطاب به پاتریسیا نوشته شده‌اند و دومین بخش، از زبان خود پاتریسیا روایت می‌شود. در بخش اول یک مرد آفریقایی مهاجر به نام «ژان آیریتیمبی» شرح حال خودش را می‌گوید. از سختی‌های زندگی در غربت می‌گوید، از دوری خانواده‌اش، از تلاش‌های بی‌ثمرش برای پیشرفت و از آن‌چه میان پاتریسیا و او اتفاق می‌افتد؛ و همین‌طور از اشتباه‌هایش. بخش دوم را پاتریسیا روایت می‌کند. او که زنی فرانسوی است، داستان آیریتیمبی را ادامه می‌دهد اما این‌بار اتفاق‌ها را از نظرگاه او می‌بینیم و نظرهایش را درباره‌ی گذشته و آینده می‌شنویم و همین‌طور مسائل بحرانی‌ای که پاتریسیا به‌واسطه‌ی مردِ داستان درگیرشان شده است. سومین بخش کتاب از قول دختر ژان آیریتیمبی یعنی ونسا بیان می‌شود. ونسا نیز وجوه تازه‌ای از داستان را برای مخاطب باز می‌کند و از تقلای یک کودک برای یافتن انگیزه و دلیل در این دنیای ناهموار سخن می‌گوید.
گاندی عقیده داشت مهم‌ترین نبرد و تلاش او برای شکست دادن شیاطین درونی، ناامنی‌ها و ترس‌ها بوده است. یکی از مهم‌ترین ترس‌هایی که در زندگی ما را به خود مشغول می‌کند، ترس از مرگ است که گاهی فلج‌کننده و ناامید کننده می‌شود. اندیشیدن به مرگ و به یاد آوردن آن، گاهی لرزه بر اندام انسان می‌اندازد و می‌تواند توان و فعایت و برنامه‌ریزی را از او بگیرد. گاندی در «چرا ترس از مرگ و مویه بر آن؟» در نوشته‌هایی کوتاه و نامه‌هایی که برای آشنایانی که عزیزی را از دست داده بودند، به مسئله‌ی مرگ و فلسفه‌ی آن و فراتر از مرگ، به مسئله‌ی زندگی و ارزش آن می‌پردازد.
خون و نفت خاطرات اوست که در هشتاد سالگی به همت دخترش رخسان تالیف و تنظیم شده است. با توجه به تخصص، تجربه‌ها و مسئولیت‌های او در زمینه‌ی نفت، «خون و نفت» ناگفته‌های بسیاری در این مورد دارد. فرمانفرمائیان یکی از مخالفان جدی ملی شدن صنعت نفت ایران بود که همین موضوع باعث اختلاف و بحث با دکتر محمد مصدق، پسر عمه‌اش، می‌شد. خاطرات دوران کودکی و مسائل خانوادگی یکی از بزرگ‌ترین خانواده‌های قاجار که صاحب نفوذ بسیاری بودند نیز از مطالب جالب این کتاب است. ناگفته‌هایی از برخی از اعضای خانواده، روابطش با دکتر محمد مصدق، نقش سید حسن مدرس و دیگر ارتباطات خانواده‌ای که تمامی آن‌ها از چهره‌های سرشناس دوران سلطنت پهلوی هستند، بر جذابیت‌های خون و نفت افزوده است.
تمام سرنخ‌ها به شهر رُم و به آرشیو محرمانه واتیکان ختم می‌شود. ماجرا ریشه در گذشته‌های دور دارد. در دوران رنسانس و در سال‌های حکومت پاپ‌های مخوف از خاندان بورجا؛ زمانی که گروهی قاتل حرفه‌ای وجود داشت که تنها در شرایط «خاص» و به دستور شخص پاپ برای انجام مأموریت‌های «ویژه» دست به کار می‌شد. سازمان مخفی حشاشین یا به عبارتی آدمکش‌های پاپ، که قبلا در قرون وسطی و دوره رنسانس فعال بوده است، پیش از جنگ جهانی دوم، توسط بالاترین مقامات روحانی کلیسا بازسازی و سازماندهی می‌شود تا اعضای آن که همگی کشیش‌های متعصب، نیرومند و در خدمت اهداف روحانیان بلند مرتبه، از جمله پاپ اعظم هستند، مخالفین را از سر راه بردارند. آیا اکنون بزرگان کلیسا دوباره این گروه مخوف را زنده کرده‌اند؟ آیا واتیکان منافع ویژه‌ای دارد که برای حفظ آن، از ارتکاب به قتل هم ابایی ندارد و این گروه مخوف را به ماموریت فرستاده است؟
