محصول مورد نظر شما به سبد خرید افزوده شد.
کتاب صوتی 53 نفر
- زمان: 11 ساعت 15 دقیقه
- گوینده: تایماز رضوانی
- نویسنده: بزرگ علوی
- تهیه کننده: دامون آذری
- طراحی و ترکیب صدا: محمد ابویی
- ناظر ضبط: نازنین شکرابی
- ویرایش صوتی: متینا ریحانیان
- انتخاب موسیقی: محمد ابویی
- طراح جلد: کمیل مافی
- استودیو ضبط: آوانامه
- ناشر صوتی: آوانامه
- ناشر متنی: نگاه
بخشهایی از کتاب را بشنوید
کتابهای صوتی مشابه
توضیحات ناشر صوتی
بزرگ علوی، پیشگام و بزرگ داستاننویسی
بزرگ علوی در سال 1283 خورشیدی، در خانوادهای از هواخواهان جنبش مشروطه، در تهران متولد شد. در نوزده سالگی همراه پدر تاجرش به آلمان رفت و در رشتههای علوم تربیتی و روانشناسی به تحصیل پرداخت تا پس از بازگشت به ایران به آموزگاری مشغول شود. علوی در سال 1307 به ایران بازگشت و ابتدا در شیراز و سپس در تهران مشغول تدریس شد. داستان «سرباز سربی» که از نخستین داستانهای برجستهی اوست در همین سالها نوشته شده است. بزرگ علوی به همراه صادق هدایت و صادق چوبک از پیشگامان داستاننویسی نوین در ایران هستند و این سه را پدران داستاننویسی نوین ایرانی میدانند. علوی در کنار تدریس و داستاننویسی به سیاست نیز روی آورد و در انتشار مجله دنیا همکاری داشت. او به مدت چهار سال از 1316، یعنی سالهای پایانی حکومت رضاشاه، زندانی بود.
علوی به هنگاه کودتای 28 مرداد 1332 در ایران نبود و پس از آن نیز به آلمان رفت و در دانشگاه مشغول تدریس شد و علاوه بر داستاننویسی، پژوهشهای درباره ایرانشناسی و زبان فارسی انجام داد. او پس از انقلاب 1357 برای مدت کوتاهی به ایران بازگشت، اما سپس به آلمان برگشت و در سال 1375 دیده از جهان فروبست.
ورقپارههایی که در زندان ارزش دیگری دارند
علوی در قالب فعالیتهای سیاسی به مرام کمونیست علاقه پیدا کرد و در 1320 در بنیانگزاری حزب توده نقش داشت. علوی در سال 1316 جزو 53 نفر دستگیر شده از افرادی که به کمونیسم گرایش داشتند بود. این دستگیری گسترده، بزرگترین دستگیری سیاسی دوران رضاشاه نامیده میشود. کتاب «ورق پارههای زندان» دستنوشتههای اوست که به صورت مخفیانه و روی کاغذ سیگار، کاغذ قند و پاکتهای میوه در دوران زندان نگاشته شده است. به اعتراف خودش، این کتاب آن طور که مخاطب انتظار دارد، داستان زندان و شرایط آن نیست و بیشتر شرح حال و داستان زندگی چند تن از همبندان او در زندان است.
من و پنجاه و دو نفر دیگر
علوی در مقدمه کتاب «53 نفر» با پذیرش انتقاد خوانندگان در مورد کتاب «ورق پارههای زندان»، این کتاب را پاسخی به انتظار آنان میداند. او در این کتاب از شرایط زندان و زندانبانان، که خود آنها را «میرغضبها و دوستاقبان» مینامد، نوشته است. از کسانی که به قول او «شمرهای دورهی جدید که به لباس شهربانی و قاضی و وزیر درآمده بودند». اما او در کتابش اسمی از این افراد (که آنها را محصول اوضاع و احوال دورانی سیاه میداند) نمیبرد، چرا که این اشخاص را در دوران خود مهم میبیند و با نام نبردن از آنها تلاش دارد تا به کتاب خود بیشتر جنبهی تاریخی بدهد. «53 نفر» ماجرای دستگیری بزرگ علوی و 52 نفر دیگر از زمان بازداشت، زندان و محاکمه است که به شیوهای استادانه، با روایت داستانی و مستندگویی ترکیب شده است. علوی این کتاب را ده سال پس از آزادی، یعنی در سال 1330 منتشر کرد.
میراث بزرگِ بزرگ علوی
چشمهایش برجستهترین رمان بزرگ علوی است. گیله مرد، چمدان، میرزا، سالاریها و ورقپارههای زندان از دیگر آثار اوست که نسخه صوتی تمامی آنها توسط نشر صوتی آوانامه منتشر شده است و اینک کتاب حاضر با صدای تایماز رضوانی منتشر میشود.