جستجوی پیشرفته

• زمان: 11 ساعت 37 دقیقه
• نویسنده: کرامت موللی
• گوینده: فریاد موسویان

بیش از یک قرن از کشف ضمیر ناخودآگاه گذشته است؛ اما همچنان روان‌کاوی نتوانسته جایگاه خود را در فرهنگ مردم ایران پیدا کند. دکتر موللی در این کتاب اذعان می‌کند که روان‌کاوی تنها حوزه‌ای از علوم است که توان تلفیق دقت و جدیت علم با اصول انسانی را دارد. در زمانه‌ای که علوم عصبی مانند سایر علوم، با سرعتی قابل توجه گسترش می‌یابد، روان‌کاوی یکی از تنها پناهگاه‌هایی است که همچنان با ایستادن در مقابل این علوم، از انسانیت آدمی دفاع می‌کند. پایه و اساس علوم عصبی، این اصل است که پدیدارهای نفسانی مترتب بر تحریکات یاخته‌های عصبی هستند و زمانی خواهد رسید که به خدمت درک و کنترل کامل انسان درمی‌آیند. اما در روان‌کاوی بحث روی شیوه‌ی این درک و نیز حقانیت کنترلی این‌چنینی است. روان‌کاوی را بیش از هر چیز، می‌توان به‌مثابه‌ی روش و مبادله‌ای در نظر گرفت که فرد برای شناخت خود برمی‌گزیند. فرد برای رسیدن به این شناخت، باید محدودیت‌ها را بپذیرد و به این تناهی، متعهد بماند. از این رو، هر تلاشی برای کنترل یا تمامیت‌خواهی، در تناقض با اهداف روان‌کاوی است و امکان دست یافتن به نتیجه‌ی مورد نظر را از بین می‌برد.