جستجوی پیشرفته

• زمان: 07 ساعت 53 دقیقه
• نویسنده: میلاد روشنی پایان
• گوینده: تایماز رضوانی

«سینما و مرگ»ِ میلاد روشنی‌پایان از شش فصل تشکیل شده است. فصل اول «تجسد مرگ و جهانِ هم‌پایگانِ تصویرها» با «مُهر هفتم» و سایه‌ی بلند مرگ در آثار «اینگمار برگمان» آغاز می‌شود. فصل دوم «مرگ عاشق و پوئسیس حرکت»، از «اورفه» می‌گوید و تصویر بدیعی که «ژان کوکتو» در این اثر، از مرگ به تصویر کشیده است. فصل سوم «نامرده و نامیرایی تصویر» نام دارد. نویسنده از مبحث فصل قبل نقبی به «دراکولا»ی «برام استوکر» می‌زند و به این بهانه، مروری می‌کند بر ادبیات گوتیک. از عنوان فصل چهارم کتاب یعنی «آفرینش زندگی و امکانات هیولا» می‌توان حدس زد این بار سراغ کدام اثر رفته. بله، «فرانکنشتاین» شاهکار «مری شلی» و مباحث تازه‌ای را درباره‌ی این اثر بحث‌برانگیز مطرح کرده است. پنجمین فصل کتاب «کلمه‌ی مرگ و پیروزی تصویر» نام دارد. نویسنده این فصل را با ادامه‌ی مباحث پیشین آغاز می‌کند و سپس گفتگو را سمت سینمای اکسپرسیونیسم آلمان و خصوصاً فیلم‌های دنباله‌دار «گولم» به کارگردانی «پل وگنر» می‌کشد. آخرین فصل کتاب «رستاخیز و بازگشت جاودان تصویرها» به یکی از مهم‌ترین آثار درباره‌ی تاریخ سینما می‌پردازد: «تاریخ‌های سینما» مجموعه‌ی هشت‌قسمتی «ژان‌لوک گدار» فیلم‌ساز جریان‌ساز فرانسوی و یکی ارکان شکل‌گیری موج نوی سینمای فرانسه. روشنی‌پایان در هریک از فصول کتاب، پس از طرح بحث درباره‌ی اثری مهم در سینما و ادبیات، با ارجاع‌های به‌جا به کتب مقدس و بهره‌گیری از نقل‌قول‌های فلاسفه، دغدغه‌ای که در سر دارد را به بهترین شکل به مخاطب منتقل می‌کند.

• زمان: 15 ساعت 00 دقیقه
• نویسنده: جرالد جی آبرامز
• مترجم: محمدرضا اسمخانی
• گوینده: تایماز رضوانی

استنلی کوبریک بدون شک یکی از بزرگ‌ترین کارگردان‌های آمریکا و جهان است. برخی از ویژگی‌های فرمی و تصاویر فیلم‌های او، در حافظه‌ی تمام مخاطبان سینما حک شده است. اما با توجهِ بیشتر به فیلم‌های برجسته‌ی او، می‌توان دریافت که تنها خصائص فرمی و ظواهر بی‌نقص فیلم‌های او نیستند که نام او را جاودانه کرده‌اند؛ آثار کوبریک در سینما به‌عنوان یک مجموعه‌ی واحد، حرف‌های بسیاری نیز برای گفتن دارند. حرف‌هایی که از یک دید ژرف فلسفی نشأت گرفته‌اند. او درباره‌ی رویکرد خود می‌گوید: «من هیچ ایده‌ی قطعی و ثابتی در این باره که بخواهم فیلم‌هایی در مقوله‌ی خاصی بسازم، ندارم. ولی می‌دانم که به ساخت فیلمی تمایل دارم که احساسی از روح زمانه به دست دهد؛ یک داستان به‌روز که واقعا از حیث روان‌شناختی، جنسی، سیاسی و شخصی، احساسی از زمانه به دست دهد. و این، شاید دشوارترین فیلمی است که می‌شود ساخت.» این کتاب می‌کوشد پس از انداختن نگاهی کلی به نسبت‌های میان دو حوزه‌ی فلسفه و سینما، تصویری مشروح از «جهان فلسفی استنلی کوبریک» ترسیم کند.