جستجوی پیشرفته

• زمان: 08 ساعت 44 دقیقه
• نویسنده: جومپا لاهیری
• مترجم: امیرمهدی حقیقت
• گوینده: مهبد قناعت پیشه, مریم پاک ذات, جمعی از گویندگان

مجموعه‌داستان مترجم دردها، از نُه داستان کوتاه تشکیل شده که همانند عموم آثار جومپا لاهیری از زندگی مردم هندو یا هندی-آمریکایی می‌گویند؛ مردمی که میان ریشه‌های خود و جهان نو در کشمکش هستند. داستان اول «موضوع موقت» به زوجی می‌پردازد که گویی در خانه‌ی خود هم غریبه‌اند. اما خاموشی‌های مکرر اداره‌ی برق، جنبه‌های تازه‌ای از زندگی شوکُمار و شُبا را روشن می‌کند. دومین داستان «وقتی آقای پیرزاده برای شام می‌آمد» شرح زندگانی گیاه‌شناسی پاکستانی است که برای پژوهش به آمریکا آمده و ماه‌هاست از همسر و دخترانش بی‌خبر است. سومین داستان، همچون عنوان کتاب «مترجم دردها» نام دارد. آقا و خانم داس به هند آمده‌اند تا ریشه‌ها و گذشته‌ی خود را ببینند. در این مسیر آقای کاپاسی راننده و راهنمای سفر آن‌هاست. داستان چهارم «دربان واقعی» سرگذشت زنی مسن است که به کلکته بازگردانده شده و حالا، از خاطرات گذشته‌اش می‌گوید. «جذاب» نام داستان پنجم مجموعه است و داستان زن جوان سفیدپوستی است که با یک مرد هندی متأهل وارد رابطه می‌شود. داستان بعدی «خانه‌ی خانم سن» قصه‌ی دختری یازده‌ساله است که بعد از مدرسه به خانه‌ی خانم سن می‌رود. مراقبت خانم سن از الیوت، پای دخترک را به دنیای رنگارنگ زن و البته خاطرات او باز می‌کند. «این خانه‌ی متبرک» هفتمین داستان است و از زوجی جوان می‌گوید که در خانه‌ای تازه ساکن می‌شوند و چیزهایی در آن می‌یابند که عقاید و رابطه‌شان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. هشتمین داستان «معالجه‌ی بی‌بی هالدار» نام دارد و از زنی جوان می‌گوید که به یک بیماری مرموز مبتلا شده و آزمایش‌ها و درمان‌ها همگی به بن‌بست خورده‌اند. «سومین و آخرین قاره» عنوان نهمین و آخرین داستان مترجم دردها است. راوی این داستان از هند به انگلیس و سپس به آمریکا کوچ می‌کند و آمریکا را به عنوان مقصد نهایی برمی‌گزیند. اما زندگی در آخرین قاره برای او چالش‌هایی همراه دارد. کتاب پس از آخرین داستان تمام نمی‌شود. یادداشتی از جومپا لاهیری با عنوان «زنده؛ به‌سوی بهشت» که پس از دریافت جایزه‌ی پولیتزر آن را نوشته، پایان‌بخش مترجم دردهاست.

• زمان: 06 ساعت 17 دقیقه
• نویسنده: میچ البوم
• مترجم: ندا نامور کهن
• گوینده: مهبد قناعت پیشه

میچ آلبوم در ارباب زمان، چند داستان و خط زمانی را هم‌زمان پی می‌گیرد. اولی، داستان مردی است که تنها در غار نشسته. موهایش بلند است و ریشش تا زانوهایش می‌رسد. دارد به چیزی گوش می‌دهد: به صداها، صداهایی بی‌پایان. این صداها، صدای مردم روی زمین است که فقط یک چیز می‌خواهند: زمان. «سارا لمون» یکی از این صداهاست و دومین خط داستانی ارباب زمان. او نوجوانی است که روی تختش دراز کشیده و به عکس پسری در تلفن همراهش نگاه می‌کند؛ پسری که امشب قرار است او را ببیند. سارا وقت بیشتری لازم دارد تا آن‌طور که شایسته می‌داند، برای قرارش آماده شد. صدای دیگر و داستان دیگر مربوط به مردی به نام «ویکتور دلامونت» است. مرد ثروتمند مسنی که همراه با همسرش در مطب دکتر نشسته و دکتر به او گفته دیگر کاری از دستش ساخته نیست. یک سؤال ذهن این زوج را درگیر کرده: «ویکتور چقدر وقت دارد؟» اما چهارمین خط داستانی، به گذشته‌های بسیار دور برمی‌گردد. جایی که مردی به نام دُر، برای نخستین بار دست به اندازه‌گیری زمان می‌زند. او که از سنگ‌ها، چوب‌ها، سایه‌ها و قطره‌های آب استفاده می‌کند، از شمارش ساعت‌ها و روزها به ماه‌ها و سال‌ها می‌رسد و نخستین تقویم بشر را نیز خلق می‌کند. هیچ‌کدام از این آدم‌ها و داستان‌های به‌ظاهر بی‌ربط، از هم بیگانه نیستند. آلبوم داستان همه را جایی به‌هم ربط می‌دهد و سرنوشت‌شان را به دیگری گره می‌زند. چراکه «ارباب زمان»، داستانی است درباره‌ی زمان و معنی آن.

• زمان: 06 ساعت 26 دقیقه
• نویسنده: چارلز بوکوفسکی
• مترجم: علی امیر ریاحی
• گوینده: مهبد قناعت پیشه

شخصیت اصلی «هزار پیشه» مانند دیگر آثار او، باز هم «هنری چیناسکی» است که به نوعی برگرفته از شخصیت خود او‌ست. هزار پیشه ماجرای سرگردانی هنری چیناسکی یا هنک است. مردی که از خدمت نظام وظیفه معاف شده است، اما اگر معاف هم نمی‌شد بعید بود به جبهه جنگ برود. چیناسکی مدام در حال سفر است و از شهری به شهر دیگر می‌رود. در مسافرخانه‌ها و مهمان‌پذیرهای کثیف و ارزان و کوچک اقامت می‌کند و بیشتر اوقاتش را به دنبال نوشیدن است و هر شغلی پیدا کند، انجام می‌دهد.

• زمان: 07 ساعت 12 دقیقه
• نویسنده: ایان رید
• مترجم: شقایق قندهاری
• گوینده: حدیثه حیدری, مهبد قناعت پیشه

وقتی که هیچ شخص دیگری نیست، چه کاری می‌توانیم انجام بدهیم؟ زمانی که کوشیده‌ایم خودمان به تنهایی از عهده‌اش بربیاییم؟ زمانی که ما همیشه تنها هستیم، چه کاری باید بکنیم؟ زمانی که هیچ شخص دیگری نیست و همیشه تنهاییم؟ در آن صورت، زندگی به چه معناست؟ اصلا معنایی هم دارد؟ در آن صورت، یک روز به چه معناست؟ یک هفته؟ یک سال؟ یک عمر؟ یک عمر چیست؟ همه‌چیز معنای دیگری پیدا می‌کند.