جستجوی پیشرفته

• زمان: 03 ساعت 47 دقیقه
• نویسنده: کاترین اپلگیت
• مترجم: آناهیتا حضرتی
• گوینده: شیما درخشش, آرمان سلطان زاده, مهبد قناعت پیشه

اولین باری که کرنشا را دیدم، سه سال پیش بود؛ درست بعد از این‌که کلاس اول را تمام کردم. هوا گرگ‌ومیش بودو من خانواده‌ام کنار جاده پارک کرده بودیم. من روی چمن‌ها، کنار میز پیک‌نیک دراز کشیده بودم و به ستاره‌هایی که به شب چشمک می‌زدند، نگاه می‌کردم. صدایی شنیدم؛ صدای چرخ‌های اسکیت‌بورد بود. یک گربه‌ی گُنده که قدش از من بلندتر بود، چشم‌هایش به رنگ چمن‌های دم صبح بود و می‌درخشید، یک کلاه نارنجی‌مشکیِ طرح بیسبال هم روی سرش گذاشته بود. از اسکیت‌بوردش پرید پایین و آمد طرف من. مثل آدم‌ها روی دو پایش ایستاده بود. گفت: «میو!» من هم در جواب گفتم: «میو!» چون به ‌نظرم این‌طوری مؤدبانه می‌آمد. خم شد جلو و موهای من را بو کرد: «پاستیل بنفش داری؟»