جستجوی پیشرفته

• زمان: 03 ساعت 36 دقیقه
• نویسنده: ویکتور فرانکل
• مترجم: پروانه طاهری
• گوینده: مهیار ستاری

دکتر فرانکل عنوان «آری به زندگی» را از ترانه‌ای وام گرفته که برخی از زندانیان اردوگاه‌هایی می‌خواندند که او نیز در آن‌ها زندانی بوده. فرانکل این‌جا موقعیتی را به تصویر می‌کشد و سؤالی نیز مطرح می‌کند. زندانیان اردوگاه بوخنوالد را تصور کنید که شکنجه می‌شوند، بیگاری می‌کنند و تقریباً از گرسنگی از پا درمی‌آیند. اما همین زندانیان، علی‌رغم تمام مصائب و رنج‌های بی‌پایان خود، میان ترانه‌هایشان امیدی می‌یابند و پوزخندزنان به بخت شوم خویش و زندان‌بانان می‌خوانند: «هرچه پیش آید، باز به زندگی آری می‌گوییم.» حال ما که بیشترمان زندگی راحت‌تری از اردوگاه‌های نازی را سپری می‌کنیم، نباید قادر باشیم به زندگی «آری» بگوییم؟ آن‌چه ویکتور فرانکل و اندیشه‌هایش را از عموم کتب روان‌شناسی متمایز می‌کند این است که دکتر فرانکل، نکبت زندگی و سختی‌های آن را نادیده نمی‌گیرد. خود یاد گرفته آن‌ها را ببیند و باز، زندگی را انتخاب کند. در «آری به زندگی» نیز ویکتور فرانکل به ما یاد می‌دهد چطور با وجود تمام کج‌رفتاری‌ها و بدکرداری‌های چرخ زمانه، سمت زندگی بایستیم و به آن آری بگوییم.