نویسنده دانیل ز لیبرمن

• زمان: 10 ساعت 15 دقیقه
• نویسنده: دانیل ز لیبرمن, مایکل ای لانگ
• مترجم: محمد اسماعیل فلزی
• گوینده: آرمان سلطان زاده

کتاب دوپامین، با مقدمه‌ای درباره‌ی ماهیت این مولکول شگفت‌انگیز آغاز می‌شود. فصل نخست با عنوان «عشق» به بررسی آن دسته از مواد شیمیایی می‌پردازد که فرد را به‌سوی ارضای نیازهای جنسی و عشق می‌رانند. فصل دوم «داروها» نام دارد و این‌گونه طرح مسئله می‌کند: دوپامین می‌تواند منطق انسان را فلج کند، آرزوهای مخربی را در وجودش بیدار کند و سبب بروز شدیدترین رفتارهای آسیب‌زایی شود که در تصور می‌گنجد. فصل سوم «تا کجا می‌خواهید ادامه دهید؟» وجه دیگری از اثر دوپامین را آشکار می‌کند: دوپامین به ما امکان می‌دهد بر سختی و دشواری و رنج و درد چیره شویم و به این ترتیب بتوانیم محیط اطراف خود را کنترل کنیم. چهارمین فصل با قرار دادن دو کلمه‌ی کاملاً متضاد کنار هم «خلاقیت و جنون» نام گرفته. نویسندگان کتاب که این دو مقوله را بهترین و بدترین حالت‌های کارکرد مغز می‌دانند، بر این باورند که رسیدن به هر دو، وابسته به دوپامین است. فصل پنج «سیاست» با جمله‌ی جالب و سؤال‌برانگیز شروع می‌شود: چرا ابرقدرت‌ها و شوینده‌های ضدعفونی‌کننده بر عقاید سیاسی ما اثر می‌گذارند؟ لیبرمن و لانگ در فصل ششم که «پیشرفت» نام دارد، بحث را به مقوله‌ای اساسی یعنی بقا و نابودی انسان می‌کشانند و تأثیر دوپامین را در این مبحث بررسی می‌کنند. اما این کتاب با فصلی تحت عنوان «هارمونی» پایان می‌یابد و نویسندگان با جمع‌بندی موضوعات مورد بحث، از تعادلی حرف می‌زنند که می‌شود سیستم‌های دوپامینی را در زمان حال و مکان حاضر، به آن رساند. در نهایت هدف مؤلفان این اثر، رسیدن به ادراکی حسی و به‌کارگیری توان بالقوه مغز است برای دست‌یابی به حالتی متعادل‌تر از هستی انسانی.