جستجوی پیشرفته

• زمان: 06 ساعت 51 دقیقه
• نویسنده: نیکولو ماکیاولی
• مترجم: محمود محمود
• گوینده: تایماز رضوانی, مهدی صفری

نیکولو ماکیاولی نظریه‌هایش را در بیست‌وشش فصل شرح می‌دهد. از گونه‌گونی پادشاهی‌ها و روش‌های به‌دست آوردن سرزمین‌ها آغاز می‌کند و هرکدام را به‌تفصیل توضیح می‌دهد و نمونه‌های آن را برمی‌شمرد. از شهریاری‌های موروثی، شهریاری‌هایی که از فراچنگ آوردن سرزمین‌های دیگر پدید می‌آیند، شهریارهایی که با دستان خون‌آلود به جایگاه خود می‌رسند، شهریارهایی که از سوی مردم انتخاب می‌شوند و سرزمین‌هایی تحت حکم‌رانی مذهب هستند سخنانی به میان می‌آید. در چند فصل به مسئله‌ی سپاه و جنگ می‌پردازد. پس از گفتاری در مقوله‌ی گشاده‌دستی و تنگ‌چشمی، سراغ قیاس ستم‌گری و مهربانی می‌رود و می‌کوشد به سؤال «آیا شهریار باید نازک‌دل باشد یا مردم باید از او بترسند؟» پاسخ دهد. بحث‌های بعدی ماکیاولی حول «درست‌پیمان بودن شهریار»، «دوری از خواری و نفرت مردم» و «برجای گذاشتن نام نیک» می‌گردد. در فصول بعدی از «به‌گزینی کارگزاران» و «پرهیز از دسایس زبان‌بازان و چاپلوسان» سخن می‌گوید. ماکیاولی کتابش را با فصلی تحت عنوان «اندرزهایی برای رهانیدن ایتالیا از چنگ بربران» به پایان می‌رساند. در مجموع می‌توان گفت دستورالعمل‌های سیاسی جاری در کتاب شهریار به کسب و حفظ قدرت توجه دارد. پرسش‌های مطرح‌شده توسط او تا به امروز همچنان محل بحث و جدل باقی مانده و تا روزگاری که دولت‌ها پابرجا هستند و سیاست جایگاهی ویژه در زندگی انسان دارد، اندیشه‌های ماکیاولی همچون یک دستورالعمل، کاربرد خواهند داشت.