گاندی عقیده داشت مهم‌ترین نبرد و تلاش او برای شکست دادن شیاطین درونی، ناامنی‌ها و ترس‌ها بوده است. یکی از مهم‌ترین ترس‌هایی که در زندگی ما را به خود مشغول می‌کند، ترس از مرگ است که گاهی فلج‌کننده و ناامید کننده می‌شود. اندیشیدن به مرگ و به یاد آوردن آن، گاهی لرزه بر اندام انسان می‌اندازد و می‌تواند توان و فعایت و برنامه‌ریزی را از او بگیرد. گاندی در «چرا ترس از مرگ و مویه بر آن؟» در نوشته‌هایی کوتاه و نامه‌هایی که برای آشنایانی که عزیزی را از دست داده بودند، به مسئله‌ی مرگ و فلسفه‌ی آن و فراتر از مرگ، به مسئله‌ی زندگی و ارزش آن می‌پردازد.
خون و نفت خاطرات اوست که در هشتاد سالگی به همت دخترش رخسان تالیف و تنظیم شده است. با توجه به تخصص، تجربه‌ها و مسئولیت‌های او در زمینه‌ی نفت، «خون و نفت» ناگفته‌های بسیاری در این مورد دارد. فرمانفرمائیان یکی از مخالفان جدی ملی شدن صنعت نفت ایران بود که همین موضوع باعث اختلاف و بحث با دکتر محمد مصدق، پسر عمه‌اش، می‌شد. خاطرات دوران کودکی و مسائل خانوادگی یکی از بزرگ‌ترین خانواده‌های قاجار که صاحب نفوذ بسیاری بودند نیز از مطالب جالب این کتاب است. ناگفته‌هایی از برخی از اعضای خانواده، روابطش با دکتر محمد مصدق، نقش سید حسن مدرس و دیگر ارتباطات خانواده‌ای که تمامی آن‌ها از چهره‌های سرشناس دوران سلطنت پهلوی هستند، بر جذابیت‌های خون و نفت افزوده است.
تمام سرنخ‌ها به شهر رُم و به آرشیو محرمانه واتیکان ختم می‌شود. ماجرا ریشه در گذشته‌های دور دارد. در دوران رنسانس و در سال‌های حکومت پاپ‌های مخوف از خاندان بورجا؛ زمانی که گروهی قاتل حرفهای وجود داشت که تنها در شرایط «خاص» و به دستور شخص پاپ برای انجام مأموریت‌های «ویژه» دست به کار می‌شد. سازمان مخفی حشاشین یا به عبارتی آدمکش‌های پاپ، که قبلا در قرون وسطی و دوره رنسانس فعال بوده است، پیش از جنگ جهانی دوم، توسط بالاترین مقامات روحانی کلیسا بازسازی و سازماندهی می‌شود تا اعضای آن که همگی کشیش‌های متعصب، نیرومند و در خدمت اهداف روحانیان بلند مرتبه، از جمله پاپ اعظم هستند، مخالفین را از سر راه بردارند. آیا اکنون بزرگان کلیسا دوباره این گروه مخوف را زنده کرده‌اند؟ آیا واتیکان منافع ویژه‌ای دارد که برای حفظ آن، از ارتکاب به قتل هم ابایی ندارد و این گروه مخوف را به ماموریت فرستاده است؟
شاید در نگاه نخست، عذاب وجدان داستانی عاشقانه و دم‌دستی باشد. اما دسس پدس برای روایت داستانش، از شیوه‌ای متفاوت استفاده کرده است. هم‌زمان که چند داستان را به صورت موازی پیش می‌برد، مخاطب را به ترتیب با تصویر کلی ماجرا که به مرور شکل می‌گیرد آشنا می‌کند. داستان بر اساس نامه‌هایی که شخصیت‌های اصلی برای همدیگر می‌نویسند و همچنین چند یادداشت، روایت می‌شود.
محمدحسن شهسواری «شهریور شعله‌ور» را در ادامه‌ی رمان «مرداد دیوانه» نوشته است. شهراد و ساغر، پس از پشت سر گذاشتن ماجراهای پرفراز و نشیب مرداد، پیش از آن‌که دمی برای آسودن فرصت پیدا کنند، درگیر ماجراهای جدیدی می‌شوند؛ ماجراهایی که این بار افراد مهمی در آن‌ها دخیل هستند و شهراد، ساغر و دوستانشان باید در یک بازی پرخطر شرکت کنند. قهرمانان دنیای قصه‌ی شهسواری، در شهریور شعله‌ور مقابل آقازاده‌ای به اسم «میثم زیرآبادی» قرار می‌گیرند که یک کلوپ اسب‌سواری را در تهران اداره می‌کند. نویسنده در این کتاب، علاوه بر شخصیت‌هایی که در مرداد دیوانه با آن‌ها آشنا و همراه شدیم، کاراکترهای جدیدی نیز وارد داستان می‌کند که برخی با شهراد همراه می‌شوند و برخی مقابل او می‌ایستند. این کتاب اگرچه در اصل، ادامه‌دهنده‌ی مسیر داستانی کتاب قبلی است، با رجوع به گذشته‌ی آدم‌های داستان، حقایقی تازه از زندگی آنان را آشکار می‌کند که بعضی از آن‌ها می‌توانند دانسته‌های مخاطب از مرداد دیوانه را نیز دچار چالش کنند.
وصیت‌ها، دنباله‌ایست بر سرگذشت ندیمه که اتوود آن را 35 سال پس از انتشار رمان اول منتشر کرده است. در وصیت‌ها، همچون سرگذشت ندیمه، نقش زنان پررنگ است؛ هر چند به لحاظ قانون و شرایطی که در گیلیاد می‌گذرد، زنان دچار تبعیضی ریشه‌ای هستند. وصیت‌ها توسط سه زن روایت می‌شود؛ دیزی، اگنس و عمه لیدیا که از شخصیت‌های مهم رمان اول بود. اتفاقات این داستان پانزده سال پس از آخرین رخدادهای سرگذشت ندیمه روی می‌دهد. مارگارت اتوود خود درباره‌ی انگیزه‌ی نوشتن وصیت‌ها گفته است «همه آنچه شما دربارهٔ گیلاد و کارهایش از من پرسیدید الهام‌بخش نوشتن این کتاب شد. عامل الهام‌بخش دیگر جهانی است که ما در آن زندگی می‌کنیم.»
کتاب حاضر را می‌توان اثری موجز و آسان‌فهم در حوزه‌ی «تاریخ فلسفه‌ی غرب» دانست. نویسنده در پی شناساندن فلسفه‌ی غرب به شنونده‌ای است که می‌خواهد نخستین گام‌ها را در قلمرو فلسفه بردارد. در همین راستا، هالینگ‌دیل در کتابش مخاطب را بیشتر به فلسفه علاقه‌مند می‌کند و او را به فلسفه‌ورزی فرامیخواند. این کتاب پس از درآمدی که حول ماهیت فلسفه بحث می‌کند، از دو بخش کلی تشکیل شده است: بخش اول، درآمدی است به «موضوع» فلسفه‌ی غرب. نویسنده در این بخش ابتدا رشته‌های فلسفه را برمی‌شمرد، سپس حول موضوع «منطق» بحث می‌کند، بعد درباره‌ی «معرفت‌شناختی» سخن می‌گوید و پس از پرداختن به موضوع «مابعدالطبیعه»، از موضوعاتی مثل «علم اخلاق» و «زیبایی‌شناسی» حرف می‌زند. در پایان نیز به «فلسفه‌ی کاربردی» می‌پردازد. دومین بخش کتاب درآمدی است به «تاریخ» فلسفه‌ی غرب. این بخش با «فلسفه‌ی یونانی» آغاز می‌شود، با «فلسفه در سده‌های میانه» ادامه می‌یابد و با بحث حول «جنبش‌های فلسفی جدید» به اتمام می‌رسد. با این تفاصیل، شونده پس از پایان کتاب، به شناخت درست و کاملی از موضوع مورد بحث درمی‌یابد و راه روشنی را برای مطالعات بیشتر در این حوزه، پیش روی خود می‌بیند.
چین با اقتصادی که دارد به بزرگ‌ترین اقتصاد روی زمین روی زمین تبدیل می‌شود، با بیشترین شمار جمعیت در جهان، حضور رو به گسترش جهانی، ارتش در حال نوسازی و رژیم ملی‌گرای تک‌حزبی و متکی‌به‌نفس، آشکارا نشان می‌دهد که چه‌بسا عزم سلطه بر قرن کنونی را دارد. چین از لحاظ جمعیت غنی اما از نظر منابع فقیر، با سطح بالای تقاضا، نیروی عمده‌ی تجارت بین‌المللی کالا، از سنگ آهن گرفته تا آجیل، و تعیین‌کننده‌ی موفقیت و کامیابی کشورهایی در مناطق مختلف جهان است. چهار دهه پیش، جمهوری خلق چین در پایان عصر مائو به‌سوی ورشکستگی مالی می‌رفت؛ اما اکنون در بهترین شرایط به‌سر می‌برد و رهبران جهان مشتاق به‌دست‌آوردن دل رهبران آن هستند.
داستان «خاک آدم‌پوش» در دنیایی منحصر به فرد در زمانی از گذشته‌های دور روایت می‌شود. کتاب با روایتی از سرگذشت مرد جوانی به نام «هالتاش» آغاز می‌شود که به علت سرپیچی از وصیت پدرش باید محاکمه شود. او که خود عاشق دختری به نام «آماتنا» است، وصیت پدرش برای ازدواج او و «هوهین» را جعل کرده و به دروغ، خبر از موافقت پدر با ازدواج هالتاش و آماتنا داده است. از طرفی دیگر و هم‌زمان با این خط داستانی، «ضحی کاظمی» داستان دو نوجوان به نام‌های «آنی‌هی» و «نیکاش» را نیز تعریف می‌کند که از خانواده به‌دور می‌افتند و چشم‌انداز زندگی غریب و سختی پیش روی‌شان قرار می‌گیرد. وقتی کتاب پیش می‌رود، روایتی دیگر نیز به کتاب افزوده می‌شود و همه‌ی قصه‌ها جایی به هم مرتبط می‌شوند و سرنوشت آدم‌های داستان به یکدیگر گره می‌خورد. «خاک آدم‌پوش» پر است از موقعیت‌های هیجان‌انگیز، لحظات غم‌انگیز و اشارات اسطوره‌ای و حماسی.
استنلی کوبریک بدون شک یکی از بزرگ‌ترین کارگردان‌های آمریکا و جهان است. برخی از ویژگی‌های فرمی و تصاویر فیلم‌های او، در حافظه‌ی تمام مخاطبان سینما حک شده است. اما با توجهِ بیشتر به فیلم‌های برجسته‌ی او، می‌توان دریافت که تنها خصائص فرمی و ظواهر بی‌نقص فیلم‌های او نیستند که نام او را جاودانه کرده‌اند؛ آثار کوبریک در سینما به‌عنوان یک مجموعه‌ی واحد، حرفهای بسیاری نیز برای گفتن دارند. حرف‌هایی که از یک دید ژرف فلسفی نشأت گرفته‌اند. او درباره‌ی رویکرد خود می‌گوید: «من هیچ ایده‌ی قطعی و ثابتی در این باره که بخواهم فیلم‌هایی در مقوله‌ی خاصی بسازم، ندارم. ولی می‌دانم که به ساخت فیلمی تمایل دارم که احساسی از روح زمانه به دست دهد؛ یک داستان به‌روز که واقعا از حیث روان‌شناختی، جنسی، سیاسی و شخصی، احساسی از زمانه به دست دهد. و این، شاید دشوارترین فیلمی است که می‌شود ساخت.» این کتاب می‌کوشد پس از انداختن نگاهی کلی به نسبت‌های میان دو حوزه‌ی فلسفه و سینما، تصویری مشروح از «جهان فلسفی استنلی کوبریک» ترسیم کند.
